Założenia integracji bilateralnej

Integrację wykorzystuje się  do skutecznego wykonywania tak podstawowych czynności, jak chodzenie czy widzenie, ale także przy okazji wielu innych, mniej lub bardziej skomplikowanych zadań, angażujących dwie strony ciała. Terapia integracji bilateralnej bazując na plastyczności ludzkiego mózgu, skupia się na jednoczesnej stymulacji sfery ruchowej i poznawczej. Integracja bilateralna, metoda interwencyjna opracowana przez Sheilę Dobie, to program ćwiczeń motorycznych, który poprzez dążenie do automatyzacji ruchów wspiera rozwój równowagi, koordynacji i kontroli postawy w celu poprawy funkcji sensorycznych dających możliwość płynnej współpracy sfery ruchowej i umysłowej. Indywidualny program ćwiczeń, który zachęca mózg do bardziej efektywnego i szybszego przetwarzania bodźców, ponieważ ruch jest podstawą wszystkich procesów uczenia się. Dzieci uczą się poznawać nie tylko prawidłowe wzorce ruchowe, ale również odnajdywać położenie swojego ciała w przestrzeni i poznawać schemat swojego ciała. Lepsza świadomość przestrzeni i własnego ciała sprzyja wykorzystywaniu w pełni swego potencjału i otwiera możliwości do wykonania wielu zadań. Precyzja podejmowanych działań przekłada się na efektywność ruchów, co z kolei prowadzi do harmonijnej współpracy ciała z umysłem. Metoda ta odznacza się ogromną liczbą ćwiczeń, które mogą być wykorzystane podczas opracowywania poszczególnych etapów terapeutycznych. Program skierowany jest nie tylko do dzieci, młodzieży i dorosłych, u których występują nieprawidłowości rozwojowe mechanizmu ruchowego, ale również do osób chcących w większym stopniu realizować swój potencjał, w czym często przeszkadza brak automatyzacji ruchów, która pozwalałaby na uwolnienie aspektu motorycznego spod nieustannej kontroli elementu poznawczego. Opracowanie indywidualnego programu treningowego jest poprzedzane diagnostyczną oceną zdolności związanych z takimi obszarami funkcjonowania, jak: czucie własnego ciała, schematy poruszania się, równowaga statyczna czy kontrola postawy. Na podstawie uzyskanych rezultatów jest przygotowywany program ćwiczeń ruchowych ukierunkowany na rozwój tych umiejętności, których niedobór stanowi największą przeszkodę w realizowaniu przez pacjenta jego potencjału. Na szczególną uwagę zasługuje kwestia postrzegania, rozumienia i korzystania z własnego ciała. Fundamentalnymi pojęciami terapii bilateralnej jest „świadomość ciała” i „mapa ciała”.

Co nam daje bilateralna integracja:

- świadomość swojego ciała / gdzie się zaczynam, a gdzie kończę/ i schemat ciała, orientację w przestrzeni;
- wpływa na współpracę między półkulami;
- poprawia współpracę części ciała w płaszczyznach góra/dół, lewo/prawo, przód / tył
- poprawia się pamięć sekwencyjna i planowanie ruchu (motoryki dużej, małej i oralnej);
- poprawia równowagę i kontrolę postawy;
- automatyzację ruchów;
- wielozadaniowość jest znacznie łatwiejsza

Jest doskonałym uzupełnieniem różnych terapii ruchowych np. integracji sensorycznej, integracji odruchów, terapii pedagogicznej czy logopedycznej.